End of the three part mini-series

Natigilan siya sa ginawa ko. Sinabihan ko siya na handa akong tumulong sa kanya, para palakasin ang loob niya para tuluyang gumaling. Napapayag ko siya bandang huli at sabay kaming umuwi noon para ibalita sa mga magulang niya ang magandang balita.

Isang taong gamutan ang nangyari. Tinupad ko ang pangako kong hindi ako aalis sa tabi niya at sasamahan sa kanyang problema. Naroon ako sa mga panahong namamalipit siya sa sakit, noong unti-unting nalalagas ang buhok niya... Naroon ako para dumamay, para kahit papaano, maibsan ang hirap na kanyang dinaranas.

Ang paghihirap namin ay nagbunga. Ang tiyaga at suporta namin ng kanyang magulang at kaibigan ay nagpalakas sa kanya ng loob para lumaban. Unti-unting bumalik ang kanyang sigla, kasama na rin ang naudlot na aming pag-iibigan. Ang mga nangyaring tradehya sa aming relasyon ay ang siyang nagpatibay lalo sa aming samahan.

Ngayon, habang sinusulat ko ito ay katabi ko si Julian sa aking tabi. Nakangiti habang inaalala namin ang unos na aming pinagdaanan at ang ligaya na sa habambuhay ay aming pagsasaluhan....

Fin

=========================

Hayan. Akala niyo sobrang drama no? Di naman. Ayoko ng masyadong tragedy baka maiyak kayo. Hehe... Saka mas gusto kong tapusin ito na nag-iiwan ng saya at kilig sa puso niyo. Ang sarap kaya ng feeling ng may nag-aalala sa iyo at may nagmamahal ng totoo.. Ay! Hehe. Hindi ito kuwento ng lovelife ko. Inspired lang akong gumawa ng kuwento na gaya nito. Sana nagustuhan niyo! Hehe... :)